بررسی اثر سیکلوسپورین بر میزان آنتی بادی های نا متقارن و سایتوکین tgf-β۱ در مدل موشی سقط cba/j×dba/۲

سابقه و هدف: یکی از علل بروز سقط های مکرر، دخالت عوامل ایمونولوژیک در این نوع سقط می باشد. داروی سیکلوسپورین، موجب کاهش سقط در مدل حیوانی cba/j×dba/2 می گردد. آنتی بادی های نا متقارن و tgf-β از عوامل مهم تعیین کننده سرنوشت حاملگی است. مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر سایکلوسپورین بر میزان این نوع آنتی بادی ها و سیتوکاین tgf-β1 سرمی، در مدل حیوانی سقط، انجام گرفت.   مواد و روش ها: موش های cba/j ماده پس از جفت گیری با موش های نر dba/2 به دو گروه تقسیم گردیدند، به گروه آزمون در روز پنجم حاملگی mg/kg 1 سیکلوسپورین و به گروه کنترل حامل دارو به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. در روز 5/13 حاملگی، سرم تمامی موش ها تهیه و با روش الیزا آنتی بادی های نامتقارن و tgf-β1 اندازه گیری شد. هم چنین درصد سقط در روز 5/13 حاملگی بین این دو گروه با یکدیگر مقایسه گردید.   یافته ها: میزان آنتی بادی های نامتقارن (01/0 p< ) و درصد سقط (02/0 p< ) در گروه آزمون کاهش معنی داری را نشان داد. در حالی که سیتوکاین tgf-β1 در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری نداشت (06/0 p> ).   نتیجه گیری: علی رغم کاهش میزان آنتی بادی نامتقارن در گروه آزمون و نداشتن تفاوت معنی دار در میزان سایتوکاین tgf-β1 سرمی، میزان سقط در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل به صورت معنی دار کاهش یافته است لذا بایستی به مکانیسم های دیگر سرکوب پاسخ ایمنی و کاهش میزان سقط غیر از آنتی بادی های نامتقارن وtgf-β1 ، متعاقب مصرف سیکلوسپورین توجه نمود.